قسمی افشار
قسمی افشار، قاسم
قرن: 10
(مقتول 989 ق)
شاعر، متخلص به قسمى. در دوره ى شاه طهماسب صفوى مى زیست. از امیرزادگان افشار و مردى كریم و بخشنده بود. وى با وحشى بافقى شاعر معروف معاشرت داشت و شاگرد وحشى بود. قسمى سرانجام بدست خواجه زاده ى خود به قتل رسید. آیتى قاینى در «بهارستان» او را بیرجندى و آیتى یزدى در «آتشكده ى یزدان» او را یزدى و مقیم یزد شمرده است. در برخى از تذكره‌ها وى تحت عنوان قاسم قمى و قمى افشار ذكر شده است. از اوست:
خدا به من شكوه زبان من آشنا نكند من و شكایت آن بى‌وفا خدا نكند
مراست بخت زبونى كه بى‌وفا طلب نكند نمى‌شود كه تو را نیز بى‌وفا نكند
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص356.
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |